Bos Aires ten unha gaita

sobre do Río da Prata

que a toca o vento do norde

coa súa boca mollada                                            

​

¡Triste Ramón de Sismundi!

Aló, na rúa Esmeralda,

vasoira que te vasoira

polvos de estantes e caixas.

 

Ao longo das rúas infindas

os galegos paseiaban

soñando un val imposibel

na verde riba da Pampa.

 

¡Triste Ramón de Sismundi!

Sinteu a muiñeira da agoa

mentres sete bois de lúa

pacían na súa lembranza.

 

Foise pra beira do río, 

beira do río da Prata.

Sauces e cabalos múos

creban o vidro das ágoas.

 

Non atopou o xemido

malencónico da gaita,

non  viu o inmenso gaiteiro

coa boca frolida de alas

 

¡Triste Ramón de Sismundi!

beira do río da Prata,

viu na tarde amortecida

vermello muro de lama.